வர்ணம் என்பது வ்ரு என்ற மூலத்திலிருந்து வரும் சொல்

வர்ணம் என்பது வ்ரு என்ற மூலத்திலிருந்து வரும் சொல். வ்ரு என்பதற்கு 'to choose ', தேர்ந்தெடுப்பது என்று பொருள்.. ஒரு வர்ணத்திலிருந்து இன்னொரு வர்ணத்திற்கு மாற முடியும்.. ஒருவன் எந்த செயலை அல்லது தொழிலை தேர்ந்தெடுக்கிறானோ அதைப் பொருத்து அவனது வர்ணம் அமையும்... எந்த வர்ணமாக இருந்தாலும் அதில் பேதம் எதுவும் இல்லை. அனைவரும் சமமே.... அனைத்து தொழில்களும் சிறந்தவையே....  இதில் எங்கிருந்து ஏற்றத்தாழ்வு வந்தது? ஒரு க்ஷத்ரியன் தன் செயல்கள் மூலம் வைஸ்யன்  ஆகலாம். ஒரு சூத்திரன் தன் செயல்கள் மூலம் பிராமணன் ஆக முடியும்.. இதுவே வேதத்தில் சொல்லப்பட்டிருப்பது. பல பெரியோர்கள் எடுத்துரைப்பது. ஒரு எழவும் தெரிந்து கொள்ளாமல் எவனோ வாந்தி எடுத்ததை முழுங்கி திரும்பி வாயில் எடுக்கும் கும்பலுக்கு எல்லாம் பதில் சொல்லி கட்டுபடி ஆகவில்லை.


 ஆ ஊ என்றால் ரிக் வேதத்தையும் மனு ஸ்ம்ருதியையும் quote செய்ய வேண்டியது... என்னவோ அதை முழுவதும் படித்து  விட்டது போல.. max muller   அரைகுறையாக புரிந்து கொண்டதை அவரிடமிருந்து இன்னும் அரைகுறையாக அறிந்து கொண்டு  எவனோ எழுதியதை மேலோட்டமாக படித்து விட்டு அல்லது கேள்விப்பட்டு உளரும் கும்பலுக்கு நான் சொல்வது இது தான்.. நீங்கள் என்னென்ன கேள்விகள் கேட்கிறீர்களோ அல்லது கேட்காமல் விட்டீர்களோ அத்தனைக்கும் பதில்கள் சொல்லப்பட்டு பல யுகங்கள் ஆகின்றன... உண்மையிலேயே புரிந்து கொள்ள வேண்டும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆர்வம் இருந்தால் 'தெய்வத்தின் குரல்' 7 பாகங்களையும் படித்து விட்டு பிறகு கேள்வி கேளுங்கள். கேட்பதற்கு ஒன்றும் இருக்காது என்பது வேறு விஷயம்.. அதை விட்டு விட்டு துவேஷத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு வாதம் செய்வதால்  எந்த நன்மையும் விளையாது...

Sri Lalitha Sahasranamam - Bhaskara raya mahi - Mahaperiyava

பாஸ்கரராய மஹி என்பவர் ஸ்ரீலலிதா சகஸ்ரநாமத்துக்கு 'சௌபாக்ய பாஸ்கரம்' என்னும் தலைப்பில் உரை எழுதியிருக்கிறார்.

ஸ்ரீலலிதா சகஸ்ரநாமத்துக்கு ஆதிசங்கரர் பாஷ்யம் எழுதியிருப்பதாக ரொம்பப் பேர் நினைப்பார்கள்.
ஏதாவது விசேஷமான நூலாக இருந்தால் அது சங்கரர் இயற்றியது என்று நினைத்துவிடுவது வழக்கம். அந்தக் காலத்திலேயே பல நூல்களின் அடியில் 'சங்கராச்சார்ய விரசித' என்று போட்டுப் பிரகடனப்படுத்திக்கொள்வார்கள்.

இதில் எத்தனை நூல்கள் - எந்தெந்த நூல்கள் உண்மையிலேயே ஆதிசங்கரரால் இயற்றப்பட்டவை என்பதை யாரும் ஆராயவில்லை.

எதற்குச் சொல்ல வருகிறேன் என்றால் ஆதிசங்கரர் பெயரால் உலவும் நூல்களுக்கும் யாராவது ஒரு வடிகட்டல் செய்தார்களானால் ரொம்பவும் நல்லது.

ஸ்ரீலலிதா சகஸ்ரநாமத்துக்கு ஆதிசங்கரர் உரையெழுதமுயன்றும் அவரால் எழுதமுடியவில்லை.

ஸ்ரீலலிதா ஸஹஸ்ரநாமத்துக்கு உரையெழுத ஒருநாள் ஆதிசங்கரர் நினைத்தார். அவருடைய மடத்தில் நூல் நிலையம் ஒன்று இருந்தது. அதை 'ஸரஸ்வதி பண்டாரம்' என்று குறிப்பிடுவார்கள். ஆயிரக்கணக்கில் சுவடிகள் அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும். ஸரஸ்வதி பண்டாரம் என்பதைப் பற்றி இன்னும் விரிவாக எழுதுகிறேன். 
அவருடை சீடர்களில் ஒருவரைக் கூப்பிட்டு ஸ்ரீலலிதா ஸஹஸ்ரநாமம் சுவடியைக் கொண்டு வரச ்சொன்னார்.
அவரும் நூல் அறைக்குள் சென்று ஒரு சுவடியைக் கையில் எடுத்துக்கொண்டு வந்து ஆதிசங்கரரிடம் கொடுத்தார். 
அதைப் பிரித்துப் பார்த்தார் சங்கரர். ஆனால் அது 'விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமம்' ஏடு. சீடரிடம் அதைத் திருப்பிக் கொடுத்து, லலிதா ஸஹஸ்ரநாமத்தைக் கொண்டு வரச் சொன்னார்.
சீடர் நூலறைக்குச் சென்று, மீண்டும் ஒரு சுவடியைக் கொணர்ந்தார். 
அதுவும் விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமம்தான். 
மீண்டும் ஒழுங்காகக் கொண்டுவரச் சொல்லி சங்கரர் சீடரைத் திருப்பி அனுப்பினார்.
மீண்டும் வந்தது விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமம்தான்.
சீடரிடம் காரணம் கேட்டார்.
"நான் என்ன செய்வது? அறையில் இருந்து ஒழுங்காகத்தான் ஸ்ரீலலிதா ஸஹஸ்ரநாம சுவடியை எடுக்கிறேன். ஆனால் அந்த அறைக்குள் ஒரு பெண் நின்றுகொண்டு, என்னைத் தடுத்து, கையில் இருக்கும் சுவடியை வாங்கிக ்கொண்டு, "இதைக் கொண்டுபோய்க் கொடு", என்று சொல்லி, இதையே கொடுத்து அனுப்புகிறாள். அவளை ஏதும் மறுத்துக் கேட்பதற்குத் தோன்றவில்லை. இவ்வாறு மூன்று தடவை நடந்துவிட்டது", என்றார் சீடர்.
உள்ளே இருப்பவள் அம்பிகைதான் என்பதை ஞானதிருஷ்டியால் உணர்ந்த ஆதிசங்கரர் உடனடியாக விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமத்திற்கு பாஷ்யத்தை எழுதினார்.

பின்னால் பல நூற்றாண்டுகளுக்குப் பின்னர் பாஸ்கரராயமகியே ஸ்ரீலலிதா ஸஹஸ்ரநாமத்துக்கு உரை எழுதினார்.

அவர் ஒரு மாபெரும் உபாசகர், மேதை, மிகப் பெரும் கல்விமான். பல கலைகளையும் ஆழமாக அறிந்தவர். வேத, ஆகம, தந்திர சாஸ்திரங்களிலும் இதிகாசங்கள், புராணங்கள், யோகம், சித்தாந்தம், வேதாந்தம், தர்க்கம், மந்திர சாஸ்திரங்கள் போன்ற அனைத்திலும் துறைபோகியவர்.
முன்னூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் வாழ்ந்தவர். மஹாராஷ்டிரர்.
பல ரகசிய நூல்கள், கோட்பாடுகள், நடைமுறைகள், சம்பிரதாயங்கள், ரகசிய சமயங்கள் போன்றவற்றை நன்கு அறிந்தவர்.
அம்பிகை உபாசனையில் பல கட்டங்களைத் தாண்டியவர்.
பல அபூர்வ ஆற்றல்கள் படைத்தவர்.
அவருடைய வரலாற்றை இன்னொரு கட்டுரையில் காணலாம்.
சிறுவயதாக இருக்கும்போதே பெரிய அறிஞராகிய அவருடைய தந்தையார் பாஸ்கரராயரைக் காசிக்கு அனுப்பி, அங்கு இருந்த மிகப் பெரிய கல்விமான்களிடம் கல்வி கற்க வைத்தார். பல இடங்களில் அவர் நிகழ்த்திய வாதப்பிரதிவாதங்களைப் பற்றி கேள்விப்பட்ட தஞ்சாவூர் மன்னர் அவரைத் தம்மிடம் வரவழைத்துக் கொண்டார். காவிரிக்கரையில் பாஸ்கரராயபுரம் என்னும் கிராமத்தை ஏற்படுத்தி அவருக்குத் தானமாகக் கொடுத்து அங்கேயே வைத்துக் கொண்டார். தமக்குத் தஞ்சை மன்னரால் கொடுப்பட்ட கிராமத்தில் ஒரு கோயில் கட்டியிருக்கிறார். தாந்திரிக அமைப்புக் கொண்டது அந்தக் கோயில் என்பார்கள்.
வரிவஸ்யா ரஹஸ்யம், சேதுபந்தம், ஸௌபாக்ய பாஸ்கரம் ஆகிய அரிய நூல்களை இயற்றிவர். கணேச ஸஹஸ்ரநாமம்,
ஸ்ரீ£லலிதா ஸஹஸ்ரநாமம் ஆகியவற்றுக்கு உரையும் விளக்கமும் எழுதியவர்.
இவற்றில் ஸ்ரீலலிதா சகஸ்ரநாமத்துக்கு அவர் எழுதிய பாஷ்யமே 'சௌபாக்ய பாஸ்கரம்' என்ற பெயர் பெற்றது.
அந்த நாமாவளியில் உள்ள ஆயிரம் நாமங்களுக்கும் அவர் எழுதியுள்ள உரையைப் பத்து அத்தியாயங்களாக ஆக்கியிருக்கிறார்.
ஒவ்வொரு அத்தியாயத்திலும் நூறு நாமாக்களின் உரை இருக்கும்.
இந்த உரை நூலை அவர் காசியில் ஒரு சபையைக் கூட்டி அங்கு அரங்கேற்றம் செய்தார்.
அந்த அரங்கத்தில் அவர் ஒவ்வொரு நாமத்தையும் சொல்லி அதற்குரிய பொருளையும் பொருள் விளக்கத்தையும் சொல்லிக் கொண்டே வந்தார்,
கூடியிருந்த அறிஞர்கள் கேட்ட கேள்விகளுக்கெல்லாம் அவர் பதில் சொல்லிக் கொண்டே வந்தார்.

ஸ்ரீலலிதா சகஸ்ரநாமத்தில் ஒரு நாமா வருகிறது.

'மஹாசதுஷ்ஷஷ்டி கோடி யோகினி கண ஸேவிதா' - அறுபத்துநான்கு கோடி யோகினி கணத்தாரால் சேவிக்கப்படுகிறவள்.
அதை விளக்கும்போது ஓர் அறிஞர் அவரைக் கேட்டார்:
"உண்மையிலேயே அறுபத்து நான்கு கோடி யோகினிகள் இருக்கின்றனரா?"
இருப்பதாக ராயரவர்கள் சொன்னார்.
"அப்படியானால் அவர்களின் பெயர்களைச் சொல்லுங்கள்"
"அப்படியே சொல்கிறேன். நான் சொல்லச் சொல்ல நீங்கள் எழுதிக்கொள்ளுங்கள்."
பாஸ்கரராயர் வரிசையாக யோகினிகளின் பெயர்களைச் சொல்லலானார்.
அவர் சொல்லச் சொல்ல காசிப் பண்டிதர் எழுதிக் கொண்டே வந்தார்.
ஒரு நாள், இரண்டு நாள் ஆகியது.
மூன்றாவது நாள் அந்தப் பண்டிதருக்கு சந்தேகம் ஏற்பட்டது.
பாஸ்கரராயரை நன்கு ஏறிட்டுப் பார்த்தார்.
அப்போது ஒரு காட்சி தென்பட்டது.
பாஸ்கரராயரின் தோளில் சிறிய உருவில் அமர்ந்து கொண்டு அம்பிகையே வரிசையாகத் தம்முடைய அறுபத்துநான்கு கோடி யோகினிகளின் பெயர்களையும் சொல்லிக ்கொண்டிருப்பதைக் கண்டார். அம்பிகை வேறு யார் கண்களுக்கும் தெரியவில்லை.
அவள் சொல்லிக்கொண்டிருந்த பெயர்கள் பாஸ்கர ராயருக்கு மட்டுமே கேட்டன. அவற்றை அப்படியே பாஸ்கரராயர் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். அதைத்தான் காசிப ்பண்டிதரும் எழுதிக்கொண்டே வந்திருக்கிறார்.
இதைக் கண்டவுடன் அந்தப் பண்டிதர் பாஸ்கரராயரின் பாதங்களில் விழுந்து வணங்கினார்.
அதன்பின்னர் அந்த அரங்கேற்றம் தடையில்லாமல் நடந்தேறியது.
அந்த அரிய உரையில் பல நுணுக்கமான விஷயங்களைப் பார்க்கலாம்.
ஸ்ரீலலிதா சஹஸ்ரநாமத்தில் ஒரு நாம மந்திரம் இருக்கிறது.

'சதுஷ்ஷஷ்டிகலாமயி'

'அறுபத்து நான்கு கலைகளுக்கும் தாயாக விளங்குபவள்' என்று பொருள்.
இம்மந்திரத்திற்கு விளக்கம் கொடுக்கும் இடத்தில், பாஸ்கரராயர் அறுபத்துநான்கு கலைகளுக்கும் பட்டியலிட்டு, அவை என்னென்ன என்பதையும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
அவ்வளவு விரிவானது அந்த உரை நூல்.

Maha periyava padhame saranam..

தினம் தினம் திருநாளே!

சேத்திரங்கள் பலவற்றுக்கும் சென்று, அங்கு உறைந்திருக்கும் இறைவனை தரிசிக்க வேண்டும்; புண்ணிய நதிகளில்- தீர்த்தங்களில் நீராட வேண்டும் என்ற ஆசை பலருக்கும் உண்டு. மகாமகம், கும்பமேளா போன்ற புண்ணிய காலங்களில் லட்சக்கணக் கான பக்தர்கள் புனித நதிகளில் நீராடுவதை இன்றைக்கும் காணலாம்! புண்ணிய நதிகளில் நீராடினால்… பாவங்கள் நீங்கி, மனதுள் நிம்மதி பெருகும்!

‘கடலைக் காண்பதே விசேஷம். இதைப் பார்ப்பதே புண்ணியத்தைத் தரும்’ என்பர். ஆனால், சாதாரண நாளில், கடலில் நீராடக் கூடாது. ஆடி மற்றும் தை அமாவாசை, கிரகணம், மாசி மகம் போன்ற புண்ணிய காலங்களில் மட்டுமே கடலில் நீராடலாம். ஆனால் ராமேஸ்வரம், திருப்புல்லாணி, வேதாரண்யம், தனுஷ்கோடி ஆகிய தலங்களில் உள்ள கடலில் எப்போது வேண்டுமானாலும் நீராடலாம்; புண்ணியம் பெறலாம்.

காஞ்சி மகா பெரியவர், தமிழகம் முழுவதும் யாத்திரை மேற்கொண்டிருந்தார். ஆடி அமாவாசை புண்ணிய காலம் நெருங்குவதையட்டி, வேதாரண்யத்தில் ஸ்நானம் செய்ய முடிவு செய்தார் பெரியவாள்! அதற்கு தக்கபடி தனது யாத்திரையை அமைத்துக் கொண்டார் ஸ்வாமிகள்.

ஸ்ரீராமபிரான், காரண-காரியம் இல்லாமல் எந்தவொரு வார்த்தையையும் பேச மாட்டார்; செயல்பட மாட்டார் என்பர். மகான்களும் அப்படித்தான்… வெட்டிப் பேச்சுகளும் வீண் செயல்களும் அவர்களிடம் இருக்காது!

யாத்திரையின்போது, வழியில் உள்ள சில ஊர்களில் முகாமிட்டுத் தங்கி, பூஜைகளை முடித்துக் கொண்டு பிறகு பயணத்தைத் தொடர்ந்தார் ஸ்வாமிகள். இப்படி ஓர் ஊரில் முகாமிட்டிருந்தபோது, அங்கு பசியால் வாடிய நிலையில், ஒருவர் வந்தார்.

அவரைக் கண்டதும் மடத்து மேனேஜரை அழைத்த ஸ்வாமிகள், ”இவருக்கு ஆகாரம் கொடு; அப்படியே நல்ல வேஷ்டி- துண்டும் கொடு” என்றார். மேனேஜரும் அப்படியே செய்தார்

பிறகு பெரியவாளிடம் வந்து, ”தங்களின் உத்தரவுப்படி உணவும் உடையும் கொடுத்தாச்சு. அவரை அனுப்பிடலாமா?” என்று கேட்டார்.

உடனே பெரியவாள், ”மடத்துக்கு முக்கிய பிரமுகர்கள் வந்தால் அவர்களை எப்படி கவனிப்பீர்களோ… அதேபோல இவரையும் கவனியுங்கள்; ராஜோபசாரம் செய்யுங் கள்” என்றார்.

மேனேஜருக்குக் குழப்பம்! இருப்பினும் பெரியவாளின் உத்தரவுப்படி, யாத்திரையில் புதிய நபரும் உடன் வந்தார்.

தினமும் மேனேஜரிடம், ‘அவருக்கு சாதம் போட்டாயா?’, ‘அவரை நன்றாகக் கவனித்துக் கொள்கிறாயா?’ என்று விசாரித்துக் கொண்டே இருந்தார் ஸ்வாமிகள்.

நாட்கள் நகர்ந்தன. அந்த புதிய ஆசாமி, திடீரென மது அருந்தி விட்டு வந்தார். கடவுளைத் திட்டினார்; மடத்து ஊழியர்களைக் கண்டபடி ஏசினார்; தனக்கு உணவு மற்றும் உடை தந்து ஆதரித்த பெரியவாளையும் இஷ்டத்துக்குத் திட்டித் தீர்த்தார்.

இதைக் கண்டு பொறுமை இழந்த மேனேஜர், ஓடோடி வந்து, பெரியவாளிடம் விவரம் முழுவதும் சொன்னார். ‘இந்த ஆசாமியை அனுப்பி விடுங்கள்’ என்று வேண்டினார்.

இதைக்கேட்டு வாய்விட்டுச் சிரித்தார் பெரியவாள். இம்மியளவு கூட அந்த ஆசாமி மீது கோபமே வரவில்லை ஸ்வாமிகளுக்கு!

”ஸ்வாமி! அந்த ஆசாமியை அனுப்பிடட்டுமா?” என்று மீண்டும் கேட்டார் மேனேஜர். ஆனால், பெரியவாள் மறுத்துவிட்டார்.

ஆடி அமாவாசை! இந்த நாளில் காஞ்சி மகா பெரியவாள், வேதாரண்யத்தில் சமுத்திர ஸ்நானம் செய்யப் போகிறார் எனும் தகவல் அறிந்து சுற்றியுள்ள பல ஊர்களில் இருந்தும் ஏராளமான பக்தர்கள் வேதாரண்யத்துக்கு வந்து சேர்ந்தனர்.

ஆடி அமாவாசை நாளில் கடலில் நீராடுவது புண்ணியம்; அதிலும் காஞ்சி மகானுடன் நீராடுவது பெரும் பேறு என்று எண்ணியபடி பெருங் கூட்டமாக கடற் கரைக்கு வந்திருந்தனர். வயதான மூதாட்டிகளும் ஆர்வத்துடனும் பக்தியுடனும் கரையில் காத்திருந்தனர்!

ஸ்வாமிகள் கடற்கரைக்கு வந்தார்; அவரை அனைவரும் நமஸ்கரித்தனர்; நீராடுவதற்காக கடலில் இறங்கினார் பெரியவாள்! அவரைத் தொடர்ந்து மூதாட்டிகள் உட்பட எண்ணற்ற பக்தர்கள் பலரும் தபதபவென கடலில் இறங்கினர்.

அவ்வளவுதான்! மூதாட்டிகள் சிலரை அலை இழுத்துச் செல்ல… பலரும் செய்வதறியாமல் தவித்து மருகினர்.



அப்போது… ஆரவார அலைகளைப் பொருட் படுத்தாமல் பாய்ந்து சென்று, மூதாட்டிகளை இழுத்து வந்து, கரையில் சேர்த்தார் ஒருவர். அவர் வேறு யாருமல்ல… பெரியவாள் உட்பட அனைவரையும் மது போதையில் ஏசினானே… அந்த ஆசாமிதான்!

இவற்றைக் கவனித்த ஸ்வாமிகள், மேனேஜரைப் பார்த்து மெள்ள புன்னகைத்தார். உடனே அவர் ஓடோடி வந்து பெரியவாளை நமஸ்கரித்தார். மகான்கள் தீர்க்கதரிசிகள்!

அவர்களது செயல்பாடுகளில்… அவர்களின் ஒவ்வொரு பார்வையிலும் கூட ஆயிரமாயிரம் அர்த்தங்கள் பொதிந்திருக்கும். இதை உணர்ந்து செயல்பட்டால், மகான்களது ஆசிர்வாதம் பரிபூரணமாக கிடைக்கும்.

மகான்களின் பூரண ஆசி கிடைத்து விட்டால், வாழ்நாளெல்லாம் திருநாள்தானே!

SARANAGATHI UN PARA NAAN - MANAVASI RAMASWAMY IYER

Pallavi

Saranagathi Un Para Nan
Inippugathunaithan Yedu
Nee Pugalai —
(Saranagathi)

Anupallavi

Smaranath Gathi Phala Arunachala Nirai
Ramana. . . Karuna. . . Varuna
(Saranagathi)

Saranam

Tharunam Idu Vanro Karunai Nokkave
Kalaharanam Aakkidil Haa Haa En Seiven
Thunbai Neekki Inbai Alikka En Anba
Innam Paramukham Ennal Thaladayya
Sri Vediya
(Saranagathi)

Abhishek Raghuram was fantastic tonight in the navarathri kutcheri , watched lived @sankara tv from lady andal school, harrington road, chetpet.. the above thukada in jog followed an extraordinary shanmukapriya (ekambaresa nayaki)... nowadays he often sings songs on and by Ramana maharishi... paiyan spirituala romba munnerindu irukan poliruku.. on vinayaka chathurthi day concert, he sang appalam ittu paaru in a ragamalika which started with dwijavanthi and was just stupendous...  I wish him all the best ..

Periyava Periyava thaan...பெரியவா பெரியவா தான்

செகந்தராபாதில் பெரியவா முகாம். அப்போது ரயில்வேயில் மூத்த அதிகாரிகள் சிலபேர் பெரியவாளை தர்சனம் பண்ண வந்தனர். அவர்களுக்கு ஒரு பெரிய குறை. அது என்னவென்றால்.......... 

"பெரியவாளோட அனுக்ரகத்தால எங்களோட கர்மானுஷ்டானங்களை எல்லாம் கூடியவரைக்கும் விடாமப் பண்ணிண்டு இருக்கோம். ஆனா.........இந்த ஊர்ல, பூஜை, ஸ்ராத்தம், தர்ப்பணம் இதெல்லாத்தையும் சரியாப் பண்ணிவெக்க, வேதம் படிச்ச சாஸ்த்ரிகள் இல்லே! ஒரே ஒர்த்தர்தான் இருந்தார்.......அவருக்கும் பண்ணி வெக்கும்போது அவர் சொல்ற மந்த்ரங்களுக்கு அவருக்கே அர்த்தம் தெரியலை........அர்த்தம் தெரியாம கர்மாக்களை பண்றதை, எங்காத்து பிள்ளைகள் ஏத்துக்க மாட்டேங்கறா........இந்தக் காலத்து பசங்களாச்சே! அதான்......பெரியவா தயவுபண்ணி மடத்துலேர்ந்து யாராவது வேதம் படிச்ச சாஸ்த்ரிகளா பாத்து இந்த ஊருக்கு அனுப்பிச்சுக் குடுக்கணும்" என்று ப்ரார்த்தனை பண்ணினார்கள்.

"ஒங்காத்து பிள்ளைக

ள் சொல்றதுலேயும் ஞாயம் இருக்கு.........." என்று அவர் ஆரம்பித்தபோது, ஸ்ரீமடத்துக்கான அன்றைய தபால்களை எடுத்துக் கொண்டு ஒரு postman வந்தார். பெரியவா மேலாக சில கடிதங்களைப் படித்துவிட்டு, ஒரு லெட்டரை எடுத்தார். அதில் PIN என்று இருந்த இடத்தை அந்த அதிகாரிகளுக்கு சுட்டிக் காட்டி, "PIN ..ன்னு போட்டிருக்கே.....அதோட அர்த்தம் தெரியுமா?"
ரொம்ப சாதாரண கேள்விதான். ஆனால் அந்த அதிகாரிகளுக்கு தெரியவில்லை. கொண்டுவந்த தபால்காரருக்கும் தெரியவில்லை.
"POSTAL INDEX NUMBER " என்று தானே அதற்கு விளக்கமும் குடுத்தார். சிரித்துக்கொண்டே அந்த அதிகாரிகளைப் பார்த்து " நீங்கள்ளாம் நெறைய படிச்சு பெரிய உத்தியோகம் பாக்கறவா.........ஆனா, சாதாரண தபால்ல வர PIN க்கு ஒங்களுக்கு அர்த்தம் தெரியலே........அவ்வளவு ஏன்? PINCODE ன்னு எதையோ எழுதின அந்த ஆஸாமிக்கே கூட அதோட அர்த்தம் தெரியாம இருக்கலாம். ஆனா..........PINCODE ன்னு போட்டிருக்கற எடத்ல சரியான நம்பரை எழுதிட்டா........அது சரியா போய்சேர வேண்டிய எடத்துக்கு போறா மாதிரி.........பண்ணி வெக்கற வாத்யாருக்கு மந்த்ரங்களோட அர்த்தம் தெரியாட்டாலும், பண்ணிக்கற ஒங்களுக்கெல்லாம் அர்த்தம் புரியாட்டாலும், எந்த கர்மாவுக்கு எந்த மந்த்ரம் சொல்லணுமோ....அதை செரியா சொன்னா, அதுக்குண்டான பலனை அது குடுக்கும்! அதுல ஒங்களுக்கு எந்த விதமான சந்தேஹமும் வேணாம். அதுனால, இப்போ இருக்கற ப்ரோஹிதரை நிறுத்தாம, நீங்க பண்ண வேண்டிய கர்மாக்களை ஸ்ரத்தையோட பண்ணிண்டு வாங்கோ! ஒரு கொறைவும் வராது!" கையைத் தூக்கி ஆசிர்வதித்தார்.
அதிகாரிகள் விக்கித்துப் போனார்கள்! ஒரு சாதாரண, அன்றாடம் கவனத்தில் கூட வராத PIN னை வைத்தே, எப்பேர்பட்ட பெரிய சந்தேஹத்தை போக்கிவிட்டார்!

In defense of Sanskrit

|| In defense of Sanskrit ||

- By Prathibha Nandakumar

In 1835, Lord Macaulay was the President of the General Committee of Public Institution. Under the Macaulay system of education English became the court language. Printing of English books was made free and they were available at relatively low prices. There was curtailment in the fund for ‘oriental’ learning, while English education got mo
re fund. The Macaulayian system was an attempt to focus on educating the upper strata of society through English.

A quote from Lord Macaulay's speech in the British Parliament on 2nd February 1835 is very popular for the obvious reasons: "I have travelled across the length and breadth of India and I have not seen one person who is a beggar, who is a thief. Such wealth I have seen in this country, such high moral values, people of such calibre, that I do not think we would ever conquer this country, unless we break the very backbone of this nation, which is her spiritual and cultural heritage, and, therefore, I propose that we replace her old and ancient education system, her culture, for if the Indians think that all that is foreign and English is good and greater than their own, they will lose their self-esteem, their native self-culture and they will become what we want them, a truly dominated nation."

That Macaulay accomplished his mission is history. Whatever the for -and -against arguments to his system of education, for there are many who do agree with him, the outcome has had very deep impact on one thing – losing out on our traditional method of teaching. Take for instance Sanskrit learning. The way it declined and the way we the “progressive thinkers” marginalized not only Sanskrit studies but also learning the scriptures is something beyond any anthropologist’s analysis. We did not just lose it but willingly gave it all up by our sheer ignorance and nothing else. An entire branch of knowledge we threw to the wind and have no clue how to retrieve it.

:: The relevance of Sanskrit ::

Just when I was thinking on these lines I chanced upon a series of write ups in Kannada in a popular web journal about the relevance of learning Sanskrit and what are the chances of making a livelihood out of it. Also linked to this thought was highlighting the problems of a purohita, (priest sounds so out of place here!), taking up jobs as poojaris in temples. It was written by a young Sanskrit student from Sringeri Naveen Bhat Gangotri, who discussed some vital issues in this regard.

Naveen Bhat is a short story writer and a poet. His short story got the first prize in AKKA, (US), competition and it deals with two childhood friends who part ways and meet after a long time. One is a poojari in the village temple and the other has come from far away place as a ‘successful’ guy, who has just got married and has brought his bride to the temple. The story narrates the mental agony of the poojari while offering pooja, aarati and prasada to his eminent friend and bride. He can’t but notice his friend’s expensive ring clad fingers, the green currency note he puts in the aarati plate and the car that drives them away. He feels a deep sense of failure as he looks at the bride and remembers his mother’s futile attempts to get a bride for him, the anguish in the family as nobody wants to marry a poojari.

An excerpt from his essay says “it is true that the Vedic studies have escaped the tragedy of Macaulayian system of education. Though it is not good to deny the necessities of the contemporary world to a Veda student it is good that some attempts are being made to fulfill such lacking, the ‘play and learn’ method of lighter ways of teaching is forever out of the limits for Vedic learning. Here no one takes special classes to teach social behavior. The student (in a conscious state!) of this field learns it all as a natural process as it is imbibed in all learning.

“An imbalanced mix of Indianness and alien learning systems is bothering the education system, as it does in other fields as well. No need to point out the consequences of it.

“At a time when mankind is forgetting the regality of any language, the study of the languages is as desirable as study of any technology. How many students, writers, littérateurs are acquainted with the exact pronunciation of the Kannada phonemes? What we will lose eventually if we do not make efforts to contain the language is considerably valuable. It is like how we never realized the way residual Urea is present in the milk we consume today.”

So I spoke to Naveen Bhat Gangotri and at 25 he comes up with more concrete ideas to save our linguistic heritage than all those ‘elderly’ who are criticizing him on the net.

“The other day in a Kannada newspaper I read a letter to the editor by a senior writer stating that Sanskrit is an unscientific language. Even if I forgive his ignorance how can an editor publish such ‘childish’ letter? He openly admits he does not know Sanskrit and in such a case how can he call it, or for instance any language, unscientific? Nobody is imposing Sanskrit. But why attempt to give a complex to those who are interested in studying Sanskrit. Today we see modern students with laptops at JNU Delhi, discussing Panini. A Sanskrit student need not necessarily be a fundamentalist or fanatic. Branding is a curse of the current time. I had an opportunity to teach a group of foreign students at Mysore. I was surprised by the response from many petty minded neighbors. Here each small step is also gigantic. For those who live in big cities where people have time to bother about others it works differently. But in rural life one is still bound by the dictums of the society and when they equate learning Sanskrit to being a priest and limit it to that one wonders what is wrong with our thought process.

“You know, till recently traditional Sanskrit studying was not recognized by the education department. After Pathashale, and after completing Vidwath which is equivalent to MA, which would take 8 years after SSLC, the student would get a certificate from the SSLC Board and he would be qualified as an SSLC holder! So no university in the country would consider him eligible to join a degree course. It is a different matter that compared to any student who has completed post graduate studies in any field a Sanskrit Vidwath is more proficient academically! We have National Eligibility Test (NET), Junior Research Fund (JRF) and Ph D but the complications with regard to eligibility was too confusing and many a student lost out in the bargain. Only after the Karnataka Sanskrit University was established two years ago that our certification problems were sorted out.

“When they ask me what future for a Sanskrit student I ask back what future for an engineer or a doctor. The odds are the same, in a way.”

Definitely Naveen Bhat doesn’t have to worry about future.



- Published in Bangalore Mirror, Dated 29.9.2012 in her column Shining Spotlight on Kannada Culturescape.

MAHALAYA PAKSHA & PRATYABDHIKA SRAADDHA

MAHALAYA PAKSHA & PRATYABDHIKA SRAADDHA

This Nandana year, the Mahalaya Paksha starts from Sept 30, 2012.

On the other day some one, a member of our forum, called my personal number and wanted to know if one doesn't do (or not care to perform) the pratyaabdhika sraaddha (the annual ceremony) for his parents, but whether still can he observe and perform Mahalaya paksha in some format or other, ie., hiranya rupa or tarpana vidhi.

Yes, he can. However let me also add this much. Nothing can compensate or substitute the Pratyabdhika Sraaddha. Also, one may not get the desired results if he abandons the annual sraaddha but performs the Mahalaya Paksha in lieu, or even go to Gaya and performs the related Sraaddha karyams there as a compensation or substitute. Though these karyams done with good intention, let me stress, he or his family can not escape from the pitru shapa.

There is no 'at least ' business as far as the annual sraaddha is concerned. Of course it is altogether different if one's health fails or his sarira dharmam prevents him from doing the sraaddha. Sastras allow a person in that case to observe the Sraaddha (to perform it) in a simplified manner.
Let me elaborate further.

A WORD ABOUT MAHALAYAM:

Mahalaya paksha, which is also known as 'pitru paksha' is very great and one should not think of skipping it on any count. It is said in Sastras that this paskha has immense values and gives satisfaction to the pitrus. During the paksha the souls of the pitrus will descend to earth in the form of spirits and will be present around their current biological descendants to see their conditions. Hence nitya tarpana is highly recommended if possible. I may also add that during the Mahalaya paksha one can perform the sraaddha on any convenient day, not necessarily on the day of his father's thidhi.

But, of course, Mahaalaya paksha has some leniences and alternatives. No dosham will occur if one opts for some permitted alternatives here. No one need to worry on this count. Paarvana Vidhanam, ie with Homam, is not mandatory here; and it is also observed in parts of our Tamilnadu like North Arcot some people perform only tarpanam, not even hiranya, in this Paksha; it is their desacharam. Whatever may be the format one chooses, he can observe the niyamas/deeksha prescribed throughout the Paksha.

On a personal note, I may suggest that for whomever it is convenient and affordable they can have Brahmana Bhojanam arranged as part of hiranya sraaddha. This can be carried out on any convenient day during this pitru paksha.

However let us not forget that the pratyabdhika sraaddha is entirely different from this.

PRATYABDHIKA SRAADDHA:

Our ancestors are known to have performed Pratyabdhika Sraaddha with tremendous devotion and with even more care and diligence than the attention given to special pujas and sankalpas. In the case of puja or some venduthal (specific commitment), my father Brahmasri Srinivasa Sastrigal used to say, if one has difficulty in fulfilling it one can postpone it by tying a rupee coin in a yellow cloth and keep it till one gets the time and the means to do it.

But in the case of Pratyabdhika Sraaddha there is no room for such lenience or deviation. Neither it can be postponed or advanced at our will. Sraaddha cannot be done differently from the laid down process.
FOR WHOSE SATISFACTION?

This Pratyabdhika Sraaddha is performed on the same day, known as thithi of the month (as per the Hindu calendar) every year from the second year onwards. The word Sraaddha comes from Sraddha (ச்ரத்தை) meaning concentration and care.Through the performance of a Pratyabdhika Sraaddha, we reach satisfaction and happiness, through several rites which are part and parcel of the sraaddha, to a host of Godly persons.
The pitrus who always bless us Viswedevas, a section of devas who accompany pitrus
Agni Deva, who participates in the Homa Devas, who are immensely satisfied wherever bhojana (food) is offered to Brahmins

People who are consigned to hell, and cannot have opportunity for satisfaction other than through pinda pradana and vikiranna, which are offered during a Sraaddha
Persons aspiring for pitruloka and unable to attain it
Other pitrus who are unknown to the Karta

This Pratyabdhika sraaddha, annual ceremony, is great and very powerful. We should develop the faith that pitrus are with us, they can be contacted and we can communicate with them. They are an anga (section) of Devas and can bless us like Devas. Pitrus are gentle persons who can only do good, and who in fact want to do as much good as they can for people of their Gotra. Satisfaction of the pitrus is said to confer many benefits on the Karta – healthy family, procreation, wealth, wisdom and eminence in life and after-life.

Pitrus’ shaapa (curse)
We must always be conscious of our Dharmika karma, our religious duty. Increasingly we see instances of Sastrigal being denigrated, skipping Sraaddha on some lame excuse etc. Such behaviour amounts to ingratitude and is unpardonable. Cantankerous arguments on the irrelevance of karmas like Sraaddha in this day and age are to be avoided, and in any case people putting forth such ideas are not interested in the explanations.
Such persons may want to remember that their behaviour can invoke pitru shaapa or the curse of pitrus. The Sastras say that pitrus may not even utter a curse – they only have to heave a sigh of petulance or unhappiness, and that can have the impact of a curse.

Most of the members of this forum are very well informed about the topic mentioned above. I am sure my attempt in this regard is like carrying lignite to Neyveli or carrying Cauvery water to Coorg.
Mahalayapaksha also known as Pitr paksha lasts for 15 days. This year this paksha commences on Sunday the 30 th of September,2012 (pratama thithi or padyami ) and it ends on 15th of October( Amavasy Thithi).
Normally It occurs in Kanyamasam , that is , when the Sun is posited (placed)in the Kanya Rasi(Virgo). This month is also known as Bhadrapada ( In Andhra Pradesh, Karnataka, Maharashtra and Gujarat calendars) and as Ashwin as per North India Calendar.

According to Tamil Panchangam, Mahalayapaksham commences in 'Avani' month itself and ends during 'Purattasi' month in some years,whereas it generally falls in the month of Purattasi in most of the years. Nevertheless, pitrpaksha precedes SAradA NavarAtri irrespective of the month in which it falls. As the name Pitr Paksha itself indicates, this fortnight is exclusive meant for propiating or worshipping our dead ancestors or manes or pitrs.
Although Mahalaya Amavasya is considered to be the most important and auspicious day for performing Shraddha rituals to dead ancestors, in Southern parts of the country the shraddham is also performed on days when Apabharani, Madhyashtami and Vyatipatam occur during the Mahalaya Paksham. This does not ,necessarily , mean that on other Thitis. Shraddham should not be performed.

All the 15 days of the Paksham are equally good. Some people observe Shraddham on the same Thithi on which one`s father or mother expired. Incidentally, Sastras have prescribed performance of what is known as Brahmayagnam daily all the 365 days. This consists of Tarpanam for devas, rishis and pitrs. Separate Pitr Tarpanam is required to be performed on all Amavasya Thithis, all Masa sankaramanms (beginning day of the months), all eclipse days

In fact, there are 96 days in a year when one is required to perform Shraddha but it might not be feasible to perform regular Shraddham as prescribed by Sastras including homam , vastradanam(gift of dhoti and angavastram), feeding of Brahmanas, Pindapradaanam etc. etc. (which is observed on the respective Thithi of respective Paksham and respective month in which one`s father and or mother died)on all these 96 occasions.
On most of these occasions only Tilatarpanam (which takes about 15 minutes or so) is done in place of regular Shraddham which lasts for almost 3 hours. On the occasion of Pratyaabdika Shraadham elaborate Sraddham as per scriptural injunctions is required to be performed.

There are contradictory views whether one is required to perform Pratyabdeeka Sraddham and Mahalay Paksha Sraddham after one performs the Gaya Sraddham. We may not enter into discussion on this
here (Note from the Administrator - the answer is a definite yes, it must be continued without fail).
Coming back to Mahalaya Paksha Sraddham, it does not involve doing of homam for Pitrs , Vastradanam and feeding of Brahmanas and Pindapradanam as in case of Pratyaabdika Sraddham. The entire ritual will be over in about half an hour including performance of Tilatarpanam. All the rituals done in honour of pitr devatas, be it annual Shraddham or Pitr Tarpanam are considered as very auspicious rituals.

It is believed that our Pitr devatas attain salvation and bless us with harmony and prosperity, if we perform pitr karmas regularly as prescribed by Sastras. On the other hand, if Pitr karyam is not observed as prescribed in Sastras one incurs the wrath of Pitrs and runs the risk of inviting the curse of Pitrs (Pitr Sapam).
The Mahabharatam says in this regard as follows:- "How can a householder earn money and be gifted with a baby boy if he does not perform Shraddha ceremony during the period when the Sun is in Kanya Rasi (virgo sign), as he would have enraged the deceased ancestor's souls.

Moreover,the abode of the the deceased ancestor`s souls(Pitr loka) remains vacant till the Sun moves from Virgo(Kanya) to Libra (Tula)sign) whereby the Pitrs come closer to the descendents for blessing them and if Shraddha is not performed, they give curse to their descendents and return.

In the light of the above, performing Shraddham during Mahalaya Paksham is a Must. Sraddham done during Pitr Paksha on the day on which Mahabharani Nakshatra occurs is also considered as propitious to the Pitr devatas. This is also called Bharani Mahalaya.

Generally, Bharani Nakshatra falls either on Chathurthi or on Panchami during Mahalaya Paksham. It is not mandatory that Mahalayapaksha Sraddham should be done ONLY on Bharani Nakshatra day . If this were mandatory, all Brahmanas will find that it is difficult to perform on that day, since adequate number of *veda BrAhmana-s *for officiating in *srAddha *are not available.

As already stated, when Pitr Paksha Sraddham is performed, it does not call for Vastra danam, Homam, Bhojanam or feeding of the Brahmanas and Pindapradanam etc. Serving of food to Brahmanas is also not mandatory as in the case of a Pratyaabdika Sraddham (Annual Sraddha ceremony).

Food served during annual ceremony will be as per family tradition. For Mahalaya Sraddham, the practice in vogue is to offer uncooked Rice, dal, raw banana and any other traditional vegetable of Indian origin, besides appropriate Dakshina for Mahalayapaksha Sraddham.

This is called Hiranya Sraddham, i.e., Sraddham where Dakshina only is offered and not meals.
If one wants to offer meals to Brahmanas he can do so, provided the Brahmanas have the time and are willing to eat. It goes without saying that the food served should be satvik in nature. Items like garlick, onion etc, should never be used in food served to Brahmins.

In USA,of course, the Purohits/archakas are paid employees of temples. The temple website gives a list of articles to be brought by a Grihasta to the temple for performing Hiranya Sraddham. That list includes milk, curd,ghee, tamarind, 3 types of vegetables, 3 types of fruits etc. etc.These are offered to the priest as a part of the Sraddha ritual.
Generally we observe the usage of Dharbha in rituals,particularly, while performing any homa/yagna/havan or Pitr karyam. It is said that without this there is no sanctity in the rituals performed. Brahmins always keep some stock of Dharbha grass in their houses.

It is used for purification in all kinds of ceremonies. Dharbha is also known as Kusa in Samskrit language and it is related to Kusala, meaning sharp in the sense of keen intelligence(because of the sharp tips of the grass).
In the Puranas it is said that the Kusa grass was formed when the hairs on the Kurma Avatar of Mahavishnu got loosened during the churning of the ocean and got washed away to the shore of the ocean to form Kusa grass. Since some drops of nectar (Amrita) fell on the grass, it is sanctified and has acquired healing properties.
That is why, in the formal hair-cutting ritual of boys(choula samskaram), the hair is touched with Dharbha grass before hair is cut.

Dharbha grass is identified with Lord Vishnu and is believed to possess the power to purify anything. Dharbha Grass is used either as (1) long
Dharbha Grass(approx.18to24 inchesin length) after cuttingabout 6 to 8 inches of the thicker portion of the gras or as (2) Thick Dharbha Grass(about6 to8inches in length) known as kattadharbha and for Both Pavitram which is worn on right ring finger and Koorcham on which Pitrs are invoked during Tarpanam and Shraddham.
Tradition holds that wearing of Pavitram is a prerequisite for many rituals to make one pure during that ritual. Even if I have omitted to state this earlier, and even if it amounts to repetition,I would like to sate here that Dharbha Grass(Kusa Grass), black sesame seed(til seeds), water, Tulsi leaves, Pavitram and Koorcham are invariable pre-requisites for performing Mahalayapaksha Sraddham.
Pinda Pradanam is not prescribed for Mahalaya Paksha Sraddham. It is done at the end of Annual ceremony(Pratyabdika Sraddham) and Gaya Sraddham and Sraddham performed at other holy places like Varanasi,Tryambakeswar etc. etc.

The next question is "How Many Generations to be invoked?" During Amavasya and other Tarpanams and during annual ceremonies (Pratyaabdika Sraddham) only three generations are invoked.
It is mandatory to offer Pinda and water with sesame seed(black til) to dead ancestors of one`s parents,grandparents and great grand parents. Where only father is alive, annual Sraddham alone for mother will be performed. Where father is not alive, in addition to annual Sraddham, monthly Amavasya and other Tarpanams are also needed to be performed.

In other words, the rituals are meant only for the deceased persons and not for the persons who are alive. During Mahalaya Paksha Sraddham only,apart from one`s kith and kin, we should perform Tarpanam for our Guru, Priest(Purohit), friend or to any other person whom one has come across in life and from whom he or she has received help.

That is to say, this ritual is in the nature of 'annual Thanksgiving' to ancestors and to all who helped us in one way or other. It is a sort of repayment of the debt of gratitude we owe them. These are termed as Karunika Pitrs.
In the sankalpam with which we start the ritual after wearing Pavitram, we mention sakarunika vargadvaya pitaram uddisya (meaning that this Sraddham is meant for the benefit of pitrs on both father`s and mother`s
side as well as all pitrs known to us for whom either there is none performing Shraddha or who died without issues).

Some people offer Tarpanam for all known relatives eg., sister`s husband,father-in-law, mother-in-law, father`s or mothers brothers and sisters and their wifes or husbands, as the case may be etc. etc.
When we do not know the Gothram of any dead relative, it is customary to add Shiva Gothrasya or Shiva Gothrayah depending upon whether one is male or female.

Let us recapitulate what we have seen in the postings made so far on this subject and also see a few more points:
1. Performing SrAddham during this *Paksham *is a must. For those who are not in the habit of performing *pratyAbdika SrAddham, *at least *ShrAddham *during *Pitr paksham *must be performed. * *If not feasible to perform with homam and feeding of brahmanas according to *pArvana VidhAnam, MahAlaya SrAddham * should be performed at least as *hiranya srAddham.

2.*Throught the *Paksham, daily Tarpanam must be done, *failing which one renders himself liable for *Pitr sApam.

3.*If SrAdham is performed on either one of *MahAbhrani, MadhyAshtami and VyatIpAtam* it is meritorious. One gets the benefit of performing srAdham at Gaya. Performing *SrAddha *on *chaturdasi, *is believed to be beneficial for only those who met with unnatural death.

4. Only during MahAlayapaksham, tarpanam is performed for *kArunya pitrs. *Now, who all can be called as *kArunya pitr? *Father`s elder and younger brother, one`s elder brother, younger brother, father`s sisters, maternal uncles, mother`s elder and younger sisters, their sons, one`s deceased wife, father-in-law, mother-in-law, father`s sister`s husband, daughter-in-law, brother-in-law, guru, teacher, master and friend are all eligible for Tarpanam.

5.If one performs SrAdham during the paksham as a *hiranya srAdham *in one year,* *there is no bar for him to perform full-fleged srAdham(*PArvana vidhAna) during MahAlaya paksham *of subsequent years.
6.SrAdham should be performed with *shraddhA*. When the *pitr*s are pleased they bless the *karta *with progeny, wealth, *vamsavridhi, *good health, knowledge, liberation etc. Those who do not perform mahAlaya srAddham will get adverse effects. Curse(*sApam)* is a weapon in the hands of the pitr-s. One should strive for blessings from pitrs and should not render themselves eligible for curse from pitrs.

Mahalaya Paksha:
Mahalaya paksha, which is also known as 'pitru paksha' is very great and one should not think of skipping it on any count. It is said in Sastras that this paskha has immense values and gives satisfaction to the pitrus. During the paksha the souls of the pitrus will descend to earth in the form of spirits and will be present around their current biological descendants to see and bless them. Hence nitya tarpana is highly recommended if possible.
This Nandana year, the Mahalaya Paksha starts from Sept 30, 2012.

How to observe?
But, of course, Mahaalaya paksha has some lenience and alternatives, unlike Pratyabdhika sraaddha. No dosham will occur if one opts for some permitted alternatives here. No one need to worry on this count. Paarvana Vidhanam, ie with Homam, is not mandatory here; and it is also observed in parts of our Tamilnadu like North Arcot some people perform only tarpanam, not even hiranya, in this Paksha; it is their desacharam.
Hiranya Sraaddha (without homam):

In general, I recommend doing this Mahalayam as hiranya rupam with five (or six as the case may be) Brahmanaas which involves the following:
Mandatory:
1. Offering Rice, Dhal and Plantain (Banana)
2. Offering Thulasi, Chandanam etc
3. Offering Sambhavanai
Optional:
1. Vastram
2. Bhojanam

At the end of this Hiranya Rupa Sraaddha, there will be a mandatory tarpanam also.
Nitya tarpanam:
Of course, to whomever it is possible and convenient, they can do nitya tarpanam during all the days of this pitru paksha in addition to observing one hiranya sraaddha on any convenient day. Here I may point out that though Paksha means only 15 days, this year Mahalaya Paksha has 16 days. Here again for those who wish to observe nitya tarpanam, they should perform it for 17 days in total. Those who wish to to this nitya tarpanam, better consult their vadhyar for exact procedures and sankalpams. Of course they can consult me also in person-not through net or email.

Karunika pitrus:
This Hiranya rupa Sraaddha also has tarpanam as part of it in which one can offer tarpanam for Karunika pitrus also in addition to his own pitrus. Karunika pitrus means, one can do tarpanam not necessarily for his own pitrus alone. Only in this paksha, one can do tarpanam for other persons like Younger brother of father, Elder brother of father, their wives, Brothers (both younger and elder), sons, father's sister, sisters, their sons, wife, in-laws, sister's husband, daughter-in-law, Guru, Boss (yajamaanan), friends etc.

Observing deeksha:
Whatever may be the format one chooses, he has to observe the niyamas/deeksha prescribed throughout the Paksha. Then what it is meant by deeksha? The karta should be in control of himself during the paksha. Control implies eating only at home, and not eating outside except at a brother's place or in his maternal uncle's or in-law' place. Shaving, having an oil-bath and conjugation are to be avoided.
Annarupa Sraaddha (Parvana vidhanam) - at least once.

This Annarupa Sraaddha, though involves a lot of preparations, elaborate procedures and monetary aspects, is highly recommended. One can think of performing it at least once in a life time during this Mahalaya Paksha. Your Vadhyar would able to guide you in this.
Saaddha on which day?
During the Mahalaya paksha one can perform the sraaddha on any convenient day, not necessarily on the day of the so called his father's thidhi. Of course if the date of the Pratyabdhika Sraaddha falls in this
Paksha, it is quite possible for some, then they have to perform the Mahalaya sraaddha only after the annual sraaddha, not earlier.

Any particular days:
However, some days are special and more powerful for performing sraaddha during this fortnight. Those days are Maha Bharani, Gajachaaya (thrayodasi), Madhyashtami. In addition to these, Vyatheepadham and Dwadasi days are also considered great.

Any particular day NOT recommended?
Yes. On the day of Chathurdasi thidhi, sraaddha is performed only for those who had dur-maranam. Hence all others to avoid doing Sraaddha on this day.
All sons together.
Though nothing prevents sons joining together on this day. However it is considered better if the sons of a deceased father are living apart, each son has to perform individually.

A suggestion:
On a personal note, I may suggest that for whomever it is convenient and affordable they can have Brahmana Bhojanam arranged as part of hiranya sraaddha. This can be carried out on any convenient day during this pitru paksha.

via Bhaskaran Sivaraman.